از ادعای بابیت تا ادعای خدایی
علیمحمد شیرازی که در تاریخ مدعیان، به نام «باب» شناخته می شود، به همین یک مورد بسنده نکرده و تا حد ادعای خدایی پیش رفته.
بر اساس تاریخ، در پنجم جمادی الاولی سال 1360 هجری قمری در حضور ملا حسین بشرویه (ملقب به باب الباب)، بابیت خود را اعلام می کند مدتی بعد، ادعای مهدویت و قائمیت، پس از آن نبوت و پیغمبری و در نهایت، الوهیت و خدایی. سیر این ادعا ها تا سال 1266 ادامه پیدا می کند تا وقتی که تیر اجل، او را مهلت بیشتر نمی دهد.
همان گونه که گفته شد، اولین ادعای علیمحمد شیرازی، ادعای بابیت بود.
به روایت تاریخ، پس از مرگ سید کاظم رشتی و «پس از انتشار جانشین شدن سید علی محمد [او] در سال 1260 ه.ق، فرصت را غنیمت شمرد، از استقبال عده ای از شیخیه استفاده کرد، پای را از جانشینی استادش فراتر نهاد و در خانه ی خود، در شیراز، نخستین بار دعوت را به ملا حسین بشرویه آشکار ساخت و خود را باب امام دوازدهم شیعیان (یعنی واسطه ی میان مردم و امام زمان علیه السلام) معرفی کرد. بر این اعتقاد اصرار داشت که برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدس ازلی و ابدی، باید مردم به ناچار از «در» بگذرند و به حقیقت رسند. لذا می گفت: «مردم، باید به من ایمان آورند تا به کمک من - که واقف به اسرار هستم - بر آن اسرار دست یابند.»
دومین ادعای او، ذِکریّت بود.
البته، چون این ادعا، به همراه ادعای بابیت بوده، شاید در میان دیگر ادعاهای وی محسوب نشده باشد لکن استاد عزالدین رضانژاد، متخصص و پژوهشگر مبحث مهدویت و نقد فرق انحرافی، آن را به عنوان ادعای مجزا آورده:
«سید علی محمد شیرازی، پس از آن که لقب «باب» را به طور رسمی یدک کشید، در آغاز امر، بخش هایی از قرآن کریم را با روشی که از مکتب شیخیه آموخته بود، تأویل و تصریح کرد که امام دوازدهم شیعیان، او را مأمور داشته تا جهانیان را ارشاد کند و خویشتن را «ذکر» نامید. مقام «ذکر» و «فؤاد»، بالاترین مراحل سلوک است.»
«وی[علیمحمد شیرازی]، در آغاز تفسیرش بر سوره ی یوسف می نویسد:
الله قد قدر أن یخرج ذلک الکتاب فی تفسیر أحسن القصص من عند محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبیطالب، علی عبده، لی حجة الله من عند الذکر علی العالمین بلیغا، [1] .
ترجمه: همانا، خدا مقدر کرده که این کتاب، از نزد محمد، پسر حسن، پسر علی، پسر محمد، پسر علی، پسر موسی، پسر جعفر، پسر محمد، پسر علی، پسر حسین، پسر علی، پسر ابیطالب، بر بنده اش برون آید تا از سوی ذکر (سید علی محمد) حجت بالغه ی خدا بر جهانیان باشد.»
همان گونه که می بینید وی پس از بابیت، قائل به مقام ذکریت نیز شده است.
به جهت طولانی نشدن این پست، به یاری خداوند متعال بقیه مطلب در پست بعد خواهد آمد.
منبع: کتاب از شیخی گری تا بابی گری، عزالدین رضانژاد_ مبحث ادعای بابیت و ادعای ذکریت.
[1]- احسن القصص، علیمحمد شیرازی، ص 1؛ ر.ک: دانشنامه جهان اسلام، ج1، ص 17.
نقض شعار «تساوی حقوق زن و مرد» در بهائیت
از جمله موارد نقض در شعار های بهائیت که نشان دهنده اعتقاد بهاءالله به برتری ذاتی مردان است، جایی است که در مقام تمجید از زن می گوید:
«امروز هریک از إماء که به عرفان مقصود عالمیان، فائز شد، او در کتاب الهی از رجال محسوب می شود»[1].
و در جای دیگر می گوید:
«امروز إماءالله از رجال محسوب؛ طوبی لهن و نعیما لهن»[2]
حال، سؤال این جاست که برتری مرد نسبت به زن چیست که زن برای این که به مقام مرد برسد باید _به اصطلاح_ به عرفان مقصود برسد؟ اساساً چرا مرد از زن برتر است؟
تساوی حقوق زن و مرد در بهائیت - شعاری پر زرق و برق 1
بهائیت، به جهت این که بتواند برای خود پیرو جذب کند به ناچار شعار هایی را تاسیس کرده است به عنوان تعالیم و آموزه ها؛ از بین این آموزه ها، دوازده مورد، بیش از بقیه مورد تاکید قرار گرفته است که به نام "تعالیم دوازده گانه" نامیده شده اند.
نکته ای که بهائیت روی آن تاکید دارد این است که این تعالیم، "نو و بدیع" هستند لکن برخلاف نظر ایشان، نه تنها این آموزه ها نو نیستند بلکه.
ادامه مطلب
هویدا کیست؟
امیر عباس هویدا سیزده سال سمت نخست وزیری محمدرضا شاه پهلوی را داشت که در بین نخست وزیران حکومت پهلوی، یک رکورد محسوب می شود. از جمله تعالیم بهائیان "مداخله نکردن در امور ی" است و در منابع بهائی، به شدت تاکید شده که بهائیان از ت فاصله بگیرند اما.
خاطره ای از یک نجات یافته از بهائیت
شاید کم تر کسی باور کند که در زمان جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه ایران، گروهی از ساکنین کشور مان از شهادت هموطنان ما احساس رضایت داشته اند و ابراز شادی می کردند: خانم مهناز رئوفی، یک مستبصر و بازگشته از بهائیت خاطره خود را از آن دوره این گونه بیان می دارد:
«در زمان جنگ [ایران و عراق] وقتی مردم کشته می‌شدند، بهائیان با بی‌رحمی تمام می‌گفتند از این مسلمانان هرچه کشته شود کم است. خصوصا وقتی.
زندگی نامه علیمحمد شیرازی (ملقب به باب)
سید علیمحمد شیرازی (باب)، محوری ترین شخصیت قصه بابیت و آغازگر داستانی است که هر سطرش زنجنامه ای برای ایران و اسلام است.
ولادت و کودکی
وی در 1235ق در شیراز به دنیا آمد. او فرزند سید محمدرضا بزاز و فاطمه بیگم بود که احتمالا از سادات حسینی شیرازند. در کودکی، پدر را از دست داد و سرپرستی او بر عهده مادر و دایی اش سید علی افتاد.
با رسیدن به سن مکتب، وی را به مکتب خانه قهوه اولیاء فرستادند که امروزه به بیت العباس نامیده می شود. وی سالیانی چند.
ادامه مطلب
ادعای ذِکریّت
دومین ادعای علیمحمد شیرازی، «ذِکریّت» بود.
البته، چون این ادعا، به همراه ادعای بابیت بوده، شاید در میان دیگر ادعاهای وی محسوب نشده باشد لکن استاد «عزالدین رضانژاد»، متخصص و پژوهشگر مبحث مهدویت و نقد فرق انحرافی، آن را به عنوان ادعای مجزا آورده:
«سید علی محمد شیرازی، پس از آن که لقب «باب» را به طور رسمی.
درباره این سایت